Van de voorzitter: het was weer een weekje knallen in de Oosterkerk!

Er zijn weken in de Oosterkerk dat er op veel vrijwilligers een beroep gedaan moet worden. In de week van 18 juni tot en met 22 juni was het weer raak. Vooral de dinsdagploeg was dit keer het slachtoffer van  de vele activiteiten in ons prachtige gebouw en de stoere mannen moesten maar liefst vier maal een podium opbouwen en weer afbreken.

Het begon op de woensdagochtend: er was een ruim podium nodig voor het Crea-orkest.
Dirigent Bas Pollard wil het liefst midden in de kerk op zijn eigen vertrouwde podium staan om ruim zicht te houden op zijn orkest. Dat orkest staat niet alleen op het verhoogde podiumdeel, maar ook aan weerszijden van de dirigent, richting beide bars.
Het is zo vol dat de instrumenten aan beide zijden opgeschoven moeten worden, wil het publiek naar binnen komen of in de pauze en na afloop een drankje kunnen drinken.

In de pauze verkopen de musici hun zelf gebakken taarten, waar zij overigens ook flinke afnemers van zijn.
Na de pauze speelde Crea The Planets van componist Gustav Holst. Ik moet bekennen dat ik aangenaam verrast was door zijn muziek, die een reis door het heelal verbeeldt. John Williams, die veel muziek schreef voor films, deed inspiratie op bij  dit muziekstuk.

Vlakbij de bar bij de keuken zaten twee meisjes met een harp. Voor de pauze viel één van hen mij op. Zij las een boek in de herenbank. Natuurlijk maakte mij dit nieuwsgierig, want waarom neem je een boek mee als je moet spelen. Haar verklaring was simpel: Op een klein stukje na, na de pauze, zit ik toch niks te doen en lees ik maar wat. 

Tijdens het spelen viel mij ook op dat alle spelende violisten vrouw zijn, ik telde er al gauw zo’n veertig. Na afloop sprak ik één van hen aan. Zij was mij op een andere manier opgevallen. Deze violiste van rond  de twintig jaar, zat voortdurend te gapen en maakte op mij een vermoeide indruk. Op mijn vraag of zij iets mankeerde, antwoordde zij: Ik heb de hele dag hard gewerkt, ik studeer biologie en dan zijn dit  nog lange stukken ook.  
Na afloop bleef zij langer dan veel van de andere musici. Deze violiste zat ook nog in de ploeg die moest opruimen en zij was één van de laatste die vertrok. Intussen vroeg ik haar toch even: waarom spelen alleen vrouwen viool?
Het was de leden van het orkest  ook al op gevallen. Eén van de violisten doet nu onderzoek wat de oorzaak is. Bassisten waren, op een dame na, wel allemaal heren, zo ook bij  de slagwerkers.
Toch een oud rollenpatroon, want ook de harpisten waren vrouw.

Aan het slot van The Planets doken achter het podium plotseling dertig vrouwen op die op een verrassende manier hun bijdrage leverden.
Na afloop vroeg ik aan Bas op hij niet een zwaar beroep op dit koor deed door hen  zo kort te laten optreden, waarop hij reageerde: Nee hoor, zij vinden het allemaal leuk en allen, ook de dirigente, hebben hun rol gespeeld in het Crea of zijn familie die mee gereisd zijn.

Het Crea-orkest speelde, voordat zij in de Oosterkerk was, eerder in Eindhoven en twee dagen na hun optreden in de Oosterkerk  in de Duif, de verborgen parel aan de Prinsengracht in Amsterdam.
Het maakt hun optreden in Hoorn bijzonder vind ik, want deze kerk heeft toch wel een bijzonder verleden.

Donderdag 19 juni was het merendeel van de dinsdagploeg weer present, want hoewel alle rode stoeltjes afgevoerd waren door de leden van Crea, moesten alle podiumdelen onder het oksaal verdwijnen, omdat er op vrijdag weer een heuse bruiloft was. Dat betekende dat veel stoelen opgestapeld moesten worden en de ronde tafels weer tevoorschijn kwamen.
En dan de zaterdag , weer sjouwen geblazen, want de Dansonderneming stond op 21 juni op het programma. Dus kwamen de podiumdelen weer tevoorschijn, maar nu vooraan in het middenschip.  Deze keer niet voor de dansers, maar voor het publiek.

Nanska van de Laar, choreografe en artistiek leider van de groep, wilde dat de dansers beter te zien waren dan een vorige keer.  Dus verschenen de rode stoeltjes, in totaal een kleine 90.

De dansers, acht vrouwen en één man en de mannen van techniek bouwden vlot mee en bleven ook daarna in de Oosterkerk om te oefenen en hun danspassen nog een keer in te slijpen. Tegen vijf uur was ik weer terug, want medebeheerder Dick Louwman en ik waren uitgenodigd om mee te eten. De maaltijd was verzorgd door Nanska.

De gezelligheid spettert er af

Voor de pauze danste Maartje solo onder de titel: Ourself behind ourself.  Als verklaring voor deze titel waren de volgende woorden gekozen: Wie zijn wij eigenlijk achter onszelf en durven we nog wel te laten zien wie we eigenlijk zijn in een wereld waarin iedereen met een oordeel klaar staat. 
En als je Maartje ziet dansen, begrijp je deze tekst beter.

Na de pauze voerde de groep Seasons, een moderne dansversie van de Vier Jaargetijden van Vivaldi op. Voorzitter Anna verklaarde dat het tien jaar geleden was dat de dansers van de Dansonderneming dit ook gedanst hadden, maar dat sommigen nu voor het eerst meededen.
Ik snap echt niet dat je 48 minuten kunt dansen, soms even aan de zijkant staat en dat je synchroon met z’n allen als één geheel de bewegingen kunt maken….. Een topprestatie om zo intensief alles uit je lijf te halen.

En ja hoor, daar kwam na afloop de leden van de dinsdagploeg weer tevoorschijn. Het podium werd afgebroken, want op zondagochtend had de NGK  haar wekelijkse bijenkomst, gevolgd door een orgelconcert dit keer vier handig van het echtpaar Susanne Veerman en Wim Does uit Apeldoorn.

En zo eindigde een roerige op- en afbouw week in de Oosterkerk. 

Eddy Boom
Voorzitter