Van de voorzitter: Nadiya

Kerst? Ik moet u wat bekennen, ik heb niet zoveel met de kerstdagen. Elk jaar diezelfde liedjes met hoop over sneeuwval, kerstcadeaus of kersttrends. Ik heb ook weinig op met al die kerstfilms als It’s a Wonderful Life, Home Alone, en ook niets met Frozen, die ik enkele jaren geleden met mijn oppaskinderen bekeek. Zelfs de bijna jaarlijks terugkerende serie over het droevige leven van keizerin Sissi, doet mij niets.

Geef mij maar een boek als Kruimeltje of het mij tot tranen roerende sprookje Het meisje met de zwavelstokjes, van Hans Christiaan Andersen. Maar die boeken las ik dik in de vorige eeuw. Ebenezer Scrooge nog maar weer een keer? Charles Dickens schreef in 1843 zijn verhaal A Christmas Carol over de mogelijkheid om tot inkeer te komen. Van vrek tot vrijgevigheid.

In 1984 kreeg ik van onze oudste zoon, Arne, het Prismaboekje: De mooiste kerstverhalen, als Sinterklaascadeau. Ja, Sinterklaas: daar heb ik wel wat mee. Een kinderfeest dat de laatste tijd overwoekerd wordt door de kerstgedachte en dan vooral de commerciële kant er van.
Gelukkig hebben wij nog altijd het Sinterklaasjournaal!

Ik vond het wèl altijd fijn om veertien dagen vakantie in de wintertijd te hebben, lekker op wintersport of een huisje te huren op de Veluwe of in de Ardennen.

U raadt het al, ik ben betrapt door deze bekentenis: ik zit vol met tegenstrijdigheden, niet de gedachten aan de geboorte van een mens die de wereld drastisch zou veranderen aanhangen, maar er wel van profiteren. Onuitstaanbaar natuurlijk.

Die dubbelheid in mij komt ook naar voren bij het woordje Nadiya of te wel hoop, vertaald uit het Oekraïens. Hoop op een beter jaar dan het afgelopen jaar, hoop op een goed en gezond leven.

Op zondag 14 december trad voor ruim 140 bezoekers het Oeralkozakkenkoor op, maar niet meer onder deze naam. Zij heten ‘voorlopig’ Kozakkenkoor Nadiya. En dat, zoals zij zelf schrijven, ‘in verband met de slepende geopolitieke situatie in Oost-Europa.’ Treurig natuurlijk als je al sinds 1974 bestaat.
Het koor bestaat uit 25 mannen, het merendeel van hen woont in Rijswijk. Zij zingen religieuze liederen die voor het merendeel ontleend zijn aan de orthodoxe liturgie in de Kerkslavische taal. Ook zingen ze folkloristische liederen uit, vooral, Oekraïne en dat allemaal in kleurrijke, bijpassende kleding.
Wel weer apart: Oksana Krynchkova is de dirigente. Ze is afkomstig uit Oekraïne en zij woont al 20 jaar in Nederland en spreekt perfect Nederlands.

Naast het mannenkoor was een groep musici uit Oekraïne van de partij: Uzory. Dit volksmuziekensemble is afkomstig uit Mykolajiv en is bekend om hun Russische en Oekraïense volksmuziek. Alle muzikanten hebben een conservatoriumopleiding gevolgd in Kiev of Odessa en beheersen ook andere muziekstijlen als jazz en klassieke muziek. Hun instrumenten als de domra en bajan zijn typisch voor landen uit het Oostblok. De domra is een drie- of viersnarig instrument en heeft een bolle, uit losse spanten gemaakte klankkast. De prachtig in gele jurken uitgedoste dames speelden op een wat kleinere en een iets groter exemplaar. Eén van de mannen speelde op contrabas: een uit de kluiten gewassen instrument van 1.70 meter lang en een halve bol van ruim 80 cm als klankkast. De bajan is een variant van de knopaccordeon, maar wijkt op een aantal punten af van de westerse modellen.

Mykolajiv is een stad in het zuiden van Oekraïne, gelegen tussen twee rivieren, de Zuidelijke Bug en de Ingul, ongeveer 65 km ten noorden van de Zwarte Zee. De stad is bekend om zijn scheepsbouw en telt zo’n 470.000 inwoners. De plek was al bewoond in 1250 voor Christus en is daarmee de oudste stad van Oekraïne.
De stad lijdt zwaar onder de beschietingen van de Russen, want de ligging is cruciaal als industrieel centrum en scheepvaartknooppunt. Het drinkwater is vervuild met zout water door Russische sabotage, waardoor het onleefbaar is in de stad, ondanks het feit dat de frontlinie zich heeft teruggetrokken na de bevrijding van Cherson.

Terwijl ik dit opschrijf, zingt Leonard Cohen:
Het leek de betere weg,
Maar nu is het veel te laat
Om de andere wang toe te keren.

Kon ik het verleden maar terugdraaien, dan zou ik de kerstdagen voortaan anders beleven. Hoop doet leven krijgt dan een andere betekenis en zeker voor die geweldige muzikanten uit Mykolajiv, want voor hen is geen weg terug meer!

Eddy Boom
voorzitter